zabka 

Im większe w człowieku wewnętrzne rozbicie, poczucie własnej słabości, niepewności i lęk, tym większa tęsknota za czymś, co go z powrotem scali, da pewność i wiarę w siebie.

Któregoś dnia w przyszłości, której jeszcze nie ma, spotkam ją na przystanku. Będzie coś jakby trochę grubsza i będziemy już dorośli. Nasze światy będą już wtedy bardzo daleko od siebie, ale z jakiś niewyjaśnionych przyczyn zatrzęsą się pode mną nogi.

 Nie chcę rozmawiać. Chcę się przytulić i czuć, że jest dobrze, bo nie zrobiłam nic złego i mogę żyć dalej z tym, bo nic złego się nie stało.

Czuję jakieś wewnętrzne piętno. Traumę. Muszę mieć cały czas dowód na to, że jestem dobra taka jaka jestem. Znam ludzi po 20lat i dalej muszę mieć od nich co jakiś czas deklarację. ‘’Ale lubisz mnie? Ale jestem w porządku? Ale taką mnie lubisz?’’. Albo non stop przeprosiny. ‘’Przepraszam, że zapytałam’’, ‘’przepraszam, że piszę’’, ‘’przepraszam, że dzwonię’’, ‘’i w ogóle przepraszam, że wpadłam byłam akurat w okolicy’’. Przepraszam za wszystko. Najchętniej zaczynałabym tak każdą rozmowę. ‘’Hej, przepraszam, że piszę ale chciałam zapytać co u ciebie, bo jesteś dla mnie ważna ale jak to cię nie obchodzi to przepraszam za tę wiadomość’’.

Mogłabym tak w nieskończoność.   Read More »

Sekretem jest znaleźć osobę, która potrafi żyć bez ciebie, ale która chce być zawsze z tobą. Osobę pełną i ukształtowaną, a nie taką, która czuje się połową i potrzebuje drugiej połowy: prawdziwa miłość rodzi się, gdy łączą się ze sobą dwie niezależne, wolne i w pełni ukształtowane jednostki. Ponieważ kocha tylko ten, kto jest dojrzały. Kto ma potrzeby, domaga się dopełnienia i kończy na używaniu partnera dla swoich korzyści, dla zaspokojenia własnego egoizmu.

Współczesny człowiek ma za co żyć, ale nie ma po co żyć - ma środki, ale nie ma sensu.