zabka 

Czuję się zupełnie do niczego. Czuję się, jakbym poszła do kina, film się skończył, zapaliły się światła, wszyscy wyszli już z sali, a ja dalej tam siedzę i próbuję zrozumieć, co się właściwie wydarzyło.

Jeden ze stale popełnianych przeze mnie błędów polega na tym, że zawsze chcę, aby wszystko było w porządku. Już, teraz, natychmiast. Gdy coś się psuje, chcę to zaraz naprawić. Odrzucam myśl, że naprawa to długi, czasochłonny proces. Wykonuję desperackie i gwałtowne ruchy. W efekcie to, co jest uszkodzone, staje się rozpieprzone do końca.

(...) Co sprawiło, że aż tak boisz się czuć? Za każdym razem, gdy dajesz się porwać chwili i oddajesz się doznaniom, przez twoją twarz przelatuje coś, co zmusza cię do wycofania się. Do zrobienia kroku wstecz i bycia niedostępną. Do momentalnego stłumienia całej twojej potencjalnej namiętności. - Szuka odpowiedzi w moich oczach, trzymając zdecydowanie mój podbródek, żebym nie odwróciła wzroku. - Kto ci to zrobił, kochanie? Kto aż tak cię skrzywdził?

what-strange-lives-we-live:

“You’ll understand why storms are named after people.”

— F. Scott Fitzgerald, The Beautiful and Damned