zabka 

“A relationship is about inventing your own language. You’ve got the jokes, you’ve got the songs, you have this anecdote that’s going to make you laugh three years later. It’s this language that you build. That’s what you mourn for when you’re losing someone you love. This language you’re not going to speak with anybody else.”

Nie chciałem spotykać żadnego starego znajomego. Takie spotkania są jeszcze gorsze od pogrzebów. To największa tortura - próba znalezienia kogoś, kogo kiedyś się znało, w obcej, nagle pojawiającej się zupełnie znikąd osobie, w prostych, uśmiechniętych zdaniach, udawanie kogoś, kim było się kilkanaście lat temu, wyłącznie po to, aby osiągnąć jakikolwiek pułap porozumienia. Ludzie znikają nawzajem ze swojego życia. Tak ma być. To naturalne. Z jakiegoś powodu się skasowaliśmy, więc teraz nie udawajmy, że się znamy, rozumiemy i mieszkamy na tym samym świecie, że mówimy tym samym językiem.

Mam w sobie zbuntowane dziecko, które zawsze było oceniane, niestety, negatywnie. W szkole byłam jako jedna z gorszych, karana za brak odpowiedzi, którą często znałam, ale bałam się mówić. (...) Zbuntowana na cały świat, uciekająca do krainy wyobraźni i romantycznej miłości, jaką przeżyłam (...). Dziś wiem, że przez moje życiowe doświadczenia tak bardzo rozumiem dzieci, bo wciąż to dziecko w sobie przeżywam i nie chcę go skrzywdzić.

Bo czas żadnych ran nie leczy.
Czas może tylko uczy nas rozsądniej obchodzić się z bólem, jakoś bandażować te rany. Żyć z nimi i tyle.

Ta książka jest dla tych, którzy stracili ukochaną osobę.  Budzili się z płaczem i z płaczem zasypiali. Musieli zrozumieć, że to nic strasznego czuć się źle. Sam fakt przetrwania nie wymaga siły, to tylko wegetacja z dnia na dzień. Kto nauczy się żyć pomimo wszystko, odniesie zwycięstwo.

Czasami człowiek bardzo długo nie podnosi się po upadku, bo wmawia sobie, że już dawno to zrobił. Ale tak naprawdę nadal leży na ziemi i dziwi się, dlaczego ból nie mija.

Wytrzymasz - powiedział. - Nawet wyobrażenia nie masz, ile można wytrzymać.

Najgorzej umrzeć jest pierwszy raz. Później to już z górki.